รู้หรือไม่ว่าปัญหา ฟันคุด ไม่เคยเกิดขึ้นกับมนุษย์สมัยโบราณ เพราะบรรพบุรุษเรามีกรามใหญ่ที่ต้องใช้ฟันกรามที่แข็งแรงเคี้ยวรากไม้ ถั่ว ใบไม้ หากเป็นเนื้อสัตว์ก็ใช้ฟันกัดฉีกเอา ดังนั้นฟันกรามด้านในสุดจึงทำงานหนักมาก และในยุคเก่า ในอดีตนั้นการทานอาหารของมนุษย์ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารที่ไม่ได้ผ่านการปรุงสุก จึงเหนียวมาก ต้องใช้แรงบดเคี้ยวอาหาร กัดฉีกอาหารให้ขาด ซึ่งแรงบดเคี้ยวนี้เองที่ทำให้ขากรรไกรบนและล่างขยายกว้างขึ้น ฟันแท้ซี่สุดท้ายคือฟันกรามซี่ที่สามก็จะมีที่พอให้โผล่ขึ้นมาได้ ไม่เกิดเป็นฟันคุดในขากรรไกร
ฟันคุดจึงเป็น ฟันชุดที่ 3 เพื่อมาเสริมฟันกรามที่ทำงานหนักจากการกิน แต่ปัจจุบันการปรุงอาหารได้ผ่านการทำให้สุก หรือนิ่มลงกว่าในอดีต เราจึงไม่ได้ใช้งานการบดเคี้ยวอย่างหนักเหมือนในอดีต ทำให้กรามเล็กลงกว่าเดิมและเกิดเป็นฟันคุดได้ ซึ่งการมีฟันเก และ ฟันซ้อนก็จะเกิดขึ้นได้เช่นกันเพราะเราไม่มีช่องว่างระหว่างฟันมากเหมือนในอดีต ดังนั้นปัจจุบันที่มนุษย์มีฟันซ้อนเก ส่วนหนึ่งก็มีสาเหตุมาจากการทานอาหารที่อ่อนนิ่มลงนั่นเอง
จากงานวิจัยในปัจจุบัน ยังพบว่าเด็กที่ทานอาหารบ่อยครั้งหรือทานอาหารแข็งเหนียวจะมีขากรรไกรที่ขนาดกว้างพอที่ฟันแท้จะขึ้นได้แต่ในเด็กที่ไม่ค่อยทานอาหารแข็ง หรือทานอาหารน้อยมื้อ ขากรรไกรจะมีขนาดเล็ก และฟันแท้ขึ้นช้า นอกจากนี้ยังอาจเกิดปัญหาฟันซ้อนเกได้สูงอีกด้วย จากงานวิจัยยังพบอีกว่าคนชนชาติญี่ปุ่นจะมีฟันแท้ซ้อนเกมาก ซึ่งสัมพันธ์กับอาหารอ่อนที่คนญี่ปุ่นทาน เช่นเนื้อปลา หรืออาหารสังเคราะห์นิ่มต่างๆ
สำหรับคนไทยนั้น เราก็พบว่าเด็กๆในรุ่นใหม่จะทานอาหารนิ่มค่อนข้างมาก ทำให้มีขากรรไกรเล็กร่วมกับการมีลักษณะขากรรไกรล่างที่ใหญ่ ทำให้พบเด็กเล็กที่มีลักษณะขากรรไกรล่างยื่นได้มากขึ้น หากไม่รีบแก้ไขแล้วปล่อยไว้หลังอายุ 18 ปีขึ้นไป ทางออกก็จะมีเพียงแค่การผ่าตัดขากรรไกรหลังการจัดฟันเท่านั้นค่ะ
